زمانی که به عنوان منتقدی با تجربه، امکان ساختن اولین فیلم را پیدا می‌کنی، روی صندلی کسانی می‌نشینی که سال‌ها درباره فیلم‌های‌شان نوشته‌‌ای. برخی از آنها فیلم‌های محبوبت را کارگردانی کرده‌اند.
چرا وجود سینمای استراتژیک مهم است؟ این سوالی است که شاید پاسخ به آن برای بسیاری هنوز مشخص نشده باشد. اهمیت این سینما آنجاست که می‌تواند با بازخوانی وقایع و حوادث ملی و مذهبی که ممکن است در گذشته رخ داده باشد، در مواجهه جامعه با رخداد‌های کنونی موثر واقع شود.
سینمای کشور در روزهای پیش‌رو، میزبان چند فیلم سینمایی جدید در ژانرهای گوناگون خواهد بود که راهی اکران می‌شود؛ بر این اساس دو فیلم سینمایی کمدی «تگزاس۳» و «خجالت نکش ۲» همین روزها به فهرست فیلم‌های در حال اکران اضافه می‌شود.
هفتاد وهفتمین جشنواره فیلم «کن» در فضایی کم‌فروغ به کار خود پایان داد. این رویداد که در چند سال اخیر با مشارکت هالیوود سر و صدایی راه می‌انداخت، این دوره اما حضور آمریکایی‌ها به‌عینه کمرنگ بود. وجود چند فیلمساز مشهور آمریکایی نیز نه‌فقط به رویکرد پر زرق و برق کن نیفزود بلکه بر جنبه‌های انتقادی و گرایش ضدآمریکایی هم اضافه کرد.
وقتی در شامگاه ۲۵ ماه می ۲۰۲۴ و در سالن لومیرجشنواره فیلم کن، پس ازجایزه بهترین بازیگر زن که به گروه بازیگران زن فیلم «امیلیا پرز» تعلق گرفت،برای جایزه ویژه، نام محمد رسول‌اف ونه‌عنوان فیلم «دانه انجیر معابد»، خوانده شد، انگار آب سردی روی او خالی کرده بودند، چون هنوز اعلام چهار جایزه اصلی دیگر یعنی جایزه بهترین کارگردانی، جایزه هیأت داوران، جایزه بزرگ و بالاخره نخل طلا(جایزه اول جشنواره)مانده بودوهمان لحظه مشخص شدکه رسول‌اف، چیزی ازجوایز اصلی دشت نمی‌کند.
میثم یوسفی یکی از هنرمندانی است که فعالیت خود را از دهه ۷۰ آغاز کرده و تاکنون با اجراهای بسیاری برای کودکان و نوجوانان با شیوه‌های مختلف و متنوع دست به تهیه و تولید نمایش‌های آیینی سنتی هم زده است.اولین بازی،یک دقیقه،هدیه اسرارآمیز، عمو نوروز اومده و شاپرک بهاری،تعدادی از آثاری است که اوبرای کودکان روی صحنه برده است.
از آخرین روزهای اردیبهشت سال جاری تا همین حالا، شهادت رئیس‌جمهور دولت سیزدهم و همراهان وی در حادثه سقوط بالگرد در صدر اخبار است؛ حادثه‌ای که همچنان ابعاد قابل بررسی زیادی دارد و پرداختن به آن با هدف تولید محتواهایی متناسب با حقیقت واقعه و شناخت این چهره‌های سیاسی نه‌فقط یک ضرورت است، بلکه مستندسازی از تاریخ کشور و افرادی خواهد بود که در جهت اعتلای همه‌جانبه میهن گام برداشته‌اند و درمواردی مانند همین حادثه‌ای که منجر به شهادت آیت‌ا...سید ابراهیم رئیسی شد، جان خود را در این راه فدا کرده‌اند.
پس از شهادت رئیس جمهور دولت سیزدهم و هیات همراه ایشان در سانحه سقوط بالگرد و با تشییع باشکوه پیکر شهدا در روزهای اخیر، بیش از هر چیز مستندسازی از این لحظات، ابعاد حادثه، عملکرد این شهدا در دوران خدمت و حتی تولید مستندی با مضمون زندگینامه آنها که بتواند موجب آشنایی هرچه بیشتر مخاطبان با شهدای خدمت شود، بسیار ضروری به نظر می‌رسد.
حادثه تلخ سقوط بالگردرئیس‌جمهور، جهانی را دربهت و ناباوری فرو برد و شاید همه ما یک شبانه‌روز منتظر بودیم تا خبری امیدوارکننده بشنویم که متأسفانه نشد. بسیاری از شخصیت‌های سیاسی، هنرمندان و سینماگران که قبلا رئیس‌جمهور را از نزدیک در جاهای مختلف دیده بودند، از این اتفاق متأثر شدند وسیل تسلیت‌ها جاری شد اما در این گیرودار سؤالی ذهن ما را به خود مشغول می‌کند؛چطور می‌توانیم ابعاد این ماجرا را در قالب فیلمی که در رسته فیلم‌های فاجعه می‌گنجد،برای مخاطبان تصویر کنیم؟
ادیبهشت سال ۱۳۷۱ اولین دیدار بین من و آقای رییسی در دادگاه انقلاب اسلامی اتفاق افتاد .آن زمان ایشان در مقام ریاست دادگاه انقلاب و من در مقام متهم بودم.