برخی والدین در مواجهه با نارسایی‌های رفتاری فرزندان خود دچار هراس می‌شوند. علت این هراس، در درجه نخست، عشق به فرزند است. توجه والدین به تربیت مناسب فرزند و نگرانی از نارسایی‌های رفتاری او سبب می‌شود بسیاری از آنها روش‌های علمی تربیت را جست‌وجو کنند و از آنها آگاهی یابند.
ایفای نقش زنان در خانه امری است که پیشینه‌ای تاریخی دارد ودر تمام نقاط دنیا، اصلی‌ترین نقش زنان درخانه و خانواده تعریف می‌شد و در فرهنگ‌های مختلف، زنان درعمل خانه‌دار بودند.
اشتغال زنان یکی از موضوعاتی است که نگاه‌های متفاوتی درباره آن وجود دارد؛ بسیاری از افراد در مواجهه با مسأله اشتغال زنان، نظرات متفاوتی دارند. ماجرا تا جایی پیش رفته که گاهی وقت‌ها دختران جوان اشتغال را به‌عنوان یکی از شروط ضمن عقد خودشان مطرح می‌کنند!
خانواده برای ما مهم و ارزشمند است. هرکدام از ما در یک خانواده متولد می‌شویم و رشد می‌کنیم و عزیزترین افراد زندگی‌مان، اعضای خانواده ما هستند تا زمانی که خودمان تشکیل خانواده بدهیم و ازدواج کنیم و خانواده‌ای بزرگ‌تر را پیرامون خودمان داشته باشیم و از حمایت و محبت آنها برخوردار باشیم.
درهرخانواده یک خانه وجود دارد که انگار تمام اتمسفر و نفس و رگ حیات خانه واعضای آن درآن جمع شده است وتا میلیون‌ها سال در آن مکان و فضا زیست می‌کند.هر خانواده‌ای یک خانه‌ای به‌عنوان پایتخت اصالت و زندگی آن خانواده دارد که هر هفته یا هر مناسبت در آن جمع می‌شوند و هربار همان خاطرات قدیمی وصحبت‌ها بین آنها رد و بدل می‌شود اما مشخص نیست چه چیزی باعث می‌شود این خاطره و حرف‌ها هربار شیرین‌تر از قبل باشند.
وقتی تصمیم گرفته بودم تاریخ را برای پیدا کردن ارتباطات فامیلی و تاثیر خویشاوندی، بالا و پایین کنم تا سوژه‌های مختلف و درخور نوجوانه پیدا کنم، هنوز نمی‌دانستم که با چه مقوله گسترده‌ای روبه‌رو هستم. با کمی بالا و پایین کردن فهمیدم که تا دل‌تان بخواهد می‌توان درباره این مسأله حرف زد و جمله کم نیاورد.
دورهمی‌های فامیلی همیشه دو روی یک سکه هستند. اگر شانس بیاورید و همبازی یا هم‌صحبت خوبی در فامیل داشته باشید احتمالا با سر به مهمانی‌ها خواهید رفت. اما اگر تنها باشید و فامیل‌های‌تان آدم‌های عصاقورت داده‌ای باشند، حتما رفتن در جمع‌شان برای‌تان از کار درمعدن هم سخت‌تر می‌شود.
روز‌های فراگیری بیماری کرونا را به یاد می‌آورم، شاید بزرگ‌ترین افسوس آن دوران این بود که دیگر نمی‌توانیم مثل قبل اقوام و خویشاوندان و صدالبته همکلاسی‌های‌مان را در آغوش بگیریم و اگر هم می‌خواستیم چنین کاری کنیم باید دستورالعمل‌های بهداشتی را نقض می‌کردیم اما حالا که زمان زیادی هم از آن دوران نگذشته، می‌بینیم جهان تغییر چندانی نکرده و چه‌بسا بدتر شده که بهتر نشده است و رفت‌و‌آمد‌ها از دوران پیش از کرونا هم کمرنگ‌تر شده‌است.
۱- حکیم در پیری یک روز حکیم دلش خواست که سر پیری معرکه‌ای بگیرد و به‌دنبال کشف موفقیتی جدید در زندگی‌اش برود اما چون سن و سالی از او گذشته بود و همچنان نمی‌دانست باید از کجا شروع کند، تصمیم گرفت از پیران بلاد مشورت بگیرد و چون کسی که از او پیرتر باشد در بلاد وجود نداشت و همه آنها زیر خاک بودند، تصمیم گرفت به نصیحت‌هایی که خودش بلد بود، عمل کند.
به تنهایی عادت کرده بود! همیشه تنها بود و تنها همدمش عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌های گرانقیمتی بود که هر از چند گاه هم به تعدادشان افزوده می‌شد اما او در کنار اسباب‌بازی به همبازی هم نیاز داشت. به همین خاطر هم وقت‌هایی که به خانه دوستش می‌رفت، احساس می‌کرد از عمرش حساب نشده است. خانه‌ای که در آن سه تا بچه قد و نیم‌قد حضور داشتند و پر از شادی، خنده و زندگی بود.