پسران آینده

می‌توانست به انگلیس نبازد، مساوی کند و حتی ببرد. می‌توانست گل‌های بیشتری به نیوکالدونیا بزند. اما به هر حال این تیم و هر آنچه که تا اینجا در جام‌جهانی از خود بجا گذاشته شایسته تقدیر و تمجید فراوان است. این بچه‌های دهه هشتادی نشان دادند باید به گسترده‌ترین، بیشترین و حرفه‌ای‌ترین شکل ممکن روی این رده سنی سرمایه‌گذاری شود، پای‌شان را از پله‌های هواپیما پایین نگذاشته باید با یک تیم باشگاهی قرارداد ببندند و اصلا چندین و چند برنامه دیگر درباره آنها اجرایی شود. قطعا و حتما مسئولان فدراسیون فوتبال بهتر می‌دانند و خوب می‌دانند چه کنند تا مبادا این پسران دهه هشتادی و این استعدادها، انگیزه‌، انرژی، امید و آینده‌شان هدر نشود و از بین نرود. نکند خدای نکرده بلد نباشند و ندانند؟
   
حضور در باشگاه‌ها، شرط حیاتی
یکی از اصلی‌ترین شروط و راه‌های هدر نشدن و از بین نرفتن این استعدادهای موجود در تیم‌ملی نوجوانان این است که بعد از بازگشت به ایران در یک تیم باشگاهی حضور داشته باشند، قرارداد ببندند و طبق موازین حرفه‌ای به فوتبال خود ادامه دهند. اکنون چند بازیکن تیم‌ملی در تیم‎های رده‌های سنی باشگاهی حضور دارند اما این موضوع درباره بخش عمده بازیکنان این تیم‌ملی صدق نمی‎کند. برای این‌که با سرنوشت بازیکنان مستعد اما بدون باشگاه آشنا شوید کافی است تیم‌ملی قبلی نوجوانان را به خاطر بیاورید‌؛ آن پسرها هم در جام‎جهانی به مرحله حذفی راه پیدا کردند و همان زمان آنها را به عرش بردند و کلی تعریف و تمجید نثارشان کردند. اما در آخر سرنوشت آنها چه شد؟ از سرنوشت برخی از بازیکنان آن تیم اطلاعی نداریم. شاخص‌ترین آنها شاید یونس دلفی باشد که او هم تبدیل به ستاره نشد. شاید تقصیر خودش بود، شاید راه را جایی اشتباه رفت و شاید هم زیاد به او بها ندادند. 
   
چه کسی اصول را بلد است؟
تیم‌ملی سه‌شنبه با مراکش بازی دارد. در نظر بگیرید بازی را بردند و اصلا در ادامه به فینال رسیدند. مسئولان ورزشی در بازگشت این تیم به ایران باید کارهای زیادی انجام دهند. همان‌گونه که نگهداری از این نسل طلایی نوجوان بسیار مهم است، اهمیت ندادن به این تیم‌ملی عواقب بسیار سنگینی دارد. تیم‌ملی نوجوانان می‎تواند دوای بسیاری از دردهای فوتبال ایران چون حذف از المپیک و پیله چند‌ساله تیم‌ملی بزرگسالان به ستاره‌هایی بزرگ اما کم‌کم پا به سن گذاشته باشد اما نادیده گرفتن آنها عامل و تضمین‌کننده هر‌گونه ناکامی در آینده خواهد بود. 

چمنیان: نکند پایان جام، پایان تیم نوجوانان باشد

عباس چمنیان که قبلا همین راه را با تیم‌ملی نوجوانان به عنوان سرمربی در جام‌جهانی قبلی رفته است در گفت‌و‌گویی که با جام‌جم داشت از این تیم و برنامه‎هایی گفت که آینده آنها را می‎سازد. گزیده صحبت‎های وی به شرح زیر است: 
 
روند برای تیم‌ملی به گونه‌ای پیش رفت که در نهایت صعود کردیم. اما اکنون یکی از دغدغه‌های خیلی مهم این است که برای این بازیکنان قرار است چه سرنوشتی رقم بخورد. 
 
هدف فیفا از برگزاری جام‌جهانی نوجوانان و جوانان، توسعه فوتبال است. البته بحث قهرمانی و کسب مقام هم مهم است. اما شما تیمی مثل نیوکالدونیا را در نظر بگیرید. این تیم در مجموع ۲۴ گل از انگلیس، برزیل و ایران خورد. اما خوردن این تعداد گل برای آنها به این معنی نیست که دنیا برایشان به پایان رسیده. آنها حضور در جام‌جهانی را دستاوردی برای خودشان می‌دانند و واقعا هم درست است. 
 
هدف از برگزاری جام‌جهانی نوجوانان این است که بازیکنان آینده‎دار دنیای فوتبال در توسعه فوتبال نقش داشته باشند. این فرصت ارزشمندی است. در اصل جام‌جهانی نوجوانان برای آینده استعدادها طراحی شده است.  هدف از برگزاری مسابقات این است که بازیکنان آینده‌دار و بزرگ دنیا در قابل ۲۴ تیم منتخب، آینده فوتبال را توسعه بدهند. 
 
ما استعدادهای زیادی در فوتبال کشور داریم و شاید به اندازه سه تیم دیگر همانند همین تیم که در جام‌جهانی حضور دارد استعداد داشته باشیم. نکته مهم این است که در روزهای درخشش تیم‌ملی، رسانه‌ها اسیر احساسات نشدند و در مقابل در زمینه حمایت از تیم‌ملی  تداوم داشتند. 
 
اکنون موضوع مهم این است که چطور این استعدادها را حفظ کنیم. این خودش اکنون یک چالش اصلی است. مبادا پایان جام، پایان تیم‌ملی نوجوانان شود. خطری هم که وجود دارد فاصله ایجاد شده بین تیم‌ملی نوجوانان با جوانان است. این نوجوانان باید مستقیم از تیم نوجوانان به تیم جوانان بروند اما از آنجا که تیم جوانان در مقدماتی آسیا حذف شد و به جام‌جهانی نرسید یک فاصله بزرگ ایجاد می‌شود. ما اکنون تیم‌ملی جوانانی نداریم که با همین بازیکنان در جام‌جهانی حضور داشته باشد اما فوتبال تعطیل‌شدنی نیست. 
 
شاخصه اصلی فوتبال تداوم است. این نسل از تیم فوتبال نوجوانان از معدود تیم‌هایی است که بیشترین اردوی تدارکاتی را داشته. ما نباید این استعدادها را فراموش کنیم. اگر توجه به این تیم مستمر باشد و از برنامه برخوردار باشند آینده فوتبال خود را تضمین کرده‌ایم. 
 
برد مقابل مراکش درمرحله بعدی جام‌جهانی دورازدسترس نیست. مراکش ضعیف‌ترین صدرنشین بین گروه‌های شش‌گانه جام‌جهانی نوجوانان است. اندونزی به عنوان میزبان ساده‌ترین گروه را برای خودش درنظرگرفت که مراکش هم جزو آنها بود. ما شانس این را داریم که دوباره به یک چهارم نهایی برسیم. البته تقابل با مراکش راحت نیست و بازی با این تیم مستلزم این است که کادر تیم‌ملی و بازیکنان همان اعتماد به نفس دیدار با برزیل را داشته باشند. مسیرصعود به یک چهارم نهایی در دسترس است. ما از پس هر کاری برمی‌آییم.