از هر ناشنوا می‌توان یک قهرمان ساخت

امید سعیدی، قادر تیموری، مصطفی نکولعلآزاد و مسعود فراهانی از نامزدهای انتخاب ریاست فدراسیون ورزشهای ناشنوایان بودند که سعیدی و تیموری در این انتخابات انصراف دادند. در این مجمع انتخاباتی مصطفی نکولعلآزاد با کسب ۳۵ رای به مدت چهار سال به عنوان رئیس فدراسیون ورزش ناشنوایان انتخاب شد. نکو لعل آزاد در گفتگوی اختصاصی با جام جم در مورد برنامهها و برنامههای مدنظر خود در این فدراسیون صحبت کرد. او در بخشی از این مصاحبه به این موضوع اشاره کرد که به تازگی مجبور شده از سمعک استفاده کند و حالا مشکلات این قشر از جامعه را بیش از پیش احساس میکند. صحبتهای رئیس جدید فدراسیون ناشنوایان را در ادامه میخوانیم: توسعه همزمان ورزش همگانی و قهرمانیدر حوزه ورزش همگانی و قهرمانی، بهترین تعریف را مقام معظم رهبری داشتند که فرمودند قهرمانی قله است و ورزش همگانی دامنه آن به حساب میآید. اگر میخواهیم قله بلند باشد، باید دامنه وسیع داشته باشیم. اگر هم میخواهیم دامنه وسیع باشد، قله هم باید وسیع باشد. در واقع این دو مساله مکمل یکدیگر هستند. در واقعا این بهترین تعریفی است که میشود در این زمینه ارائه کرد؛ بنابراین یکی از برنامههای ویژه من این است که در هر دو حوزه پیشرفت همزمان و یکسان داشته باشیم. شعار ما در حوزه همگانی این است که هیچ ناشنوایی نباید در خانه بماند. ما باید با فراهم کردن شرایط، بتوانیم فرد ناشنوا را از خانه بیرون بیاوریم و مقدمات ورود او به یک رشته ورزشی را فراهم کنیم. ما برنامه داریم که برای ناشنوایانی که قدرت مالی بالایی ندارند، کارتهای رایگان و یا نیم بها در اختیارشان قرار دهیم. در کنار این مساله به دنبال دعوت از نخبههای ناشنوا هستیم تا آنها را وارد کار قهرمانی کنیم. با توجه به تجربه کسب شده در سالهای گذشته، این مساله میتواند به راحتی انجام شود. استفاده از اسپانسرهاما به خوبی میدانیم که بودجه دولت جوابگوی نیازهای رشتههای متعدد فدراسیون ناشنوایان نیست. در این شرایط اسپانسرها میتوانند وارد عمل شوند. مثلا فدراسیون فوتبال در کنار بودجه دولتی از اسپانسرها هم برای فعالیتهای خود کمک میگیرد. در همین راستا وزیر ورزش به درستی و برای اولین بار اعلام کرد فدارسیونها غیر دولتی هستند و مثلا در آمریکا از دولت هیچ پولی دریافت نمیکنند. این اظهارنظر در واقع به ما سیگنال میدهد که برای فعالیت خود باید به دنبال پول و سرمایه باشیم. وقتی شخص اول ورزش این حرف را بیان میکند، ما باید جدیتر به این مساله نگاه کنیم. به همین دلیل ما به دنبال این هستیم که اسپانسر را وارد این روند کنیم. نقش مهم رسانههایک بخش اعظم کار ما گفتمان سازی است. ما احساس میکنیم که فرد ناشنوا در جامعه به حق خود نرسیده است. در این مرحله نقش رسانهها بسیار مهم است و میتوانند صدای ناشنوایان را به مسئولان برسانند. رسانه میتواند با انجام مصاحبه، ساخت مستند، گفتگو با کارشناسان و انجام تحلیل و پژوهش، کمک شایانی به ما در این مسیر ارائه کند. اشتغال زایی ناشنوایانیکی از برنامههای مهم در این مسیر، ایجاد شغل و کار برای ناشنوایان است. احساس میکنم این افراد از داشتن یک زندگی عادی محروم شدهاند. در واقع کار برای این افراد، نقش بسیار حیاتی و مهمی دارد. ناشنوایی که شغل مناسب نداشته باشد، متاسفانه به انزوا کشیده میشود. اگر بتوانیم در این مسیر برای او کاری انجام دهیم، هم او هم خانوادهاش را نجات دادهایم. ما در این بخش، برنامه رفاهی هم برای آنها در نظر گرفتهایم. ما باید سفرهای استانی داشته باشیم و با استاندارها صحبت کنیم تا بتوانیم کمی از مشکلات این افراد در حوزههای مختلف مثل مسکن را کاهش بدهیم. یکی از برنامهها این است که به مسئولان هر استان پیشنهاد دهیم برای قهرمانان خودش مسکن و خدمات رفاهی ارائه کند. ما به دنبال این هستیم که گفتمان مسکن را تحقق بخشیم. حل مشکلات اعزامدر بخش اعزام باید کاری کنیم که در مسابقات مطرح همچون المپیک، بازیهای جهانی و آسیایی در تمام رشتهها، ورزشکار ناشنو استرس نداشته باشد. او باید مطمئن باشد که اعزامش به موقع انجام میشود و اردوی آمادهسازی نیز در زمان مناسب تشکیل میشود. در صورت نداشتن استرس و اضطراب چنین موضوعاتی، آنها هم میتوانند قهرمانی به دست بیاروند. این مساله هم با وجود اسپانسر حل میشود. در بحث آموزش، توانمندیسازی ناشنوایان یکی از بحثهای جدی است. ما اعتقاد داریم که در این مسیر، فقط موضوع اهدای امکانات مادی مطرح نیست. ناشنوا باید احساس کند که یک انسان کامل است و فقط شنواییاش ضعیف است. این طرز فکر به این معناست که او میتواند در جامعه از هنرها و دیگر توانمندیهای خود استفاده کند. این بخش شاید ساده به نظر برسد، اما تحقق آن زمانبر خواهد بود. با توانمندیسازی میتوانیم استعدادهای این افراد در حوزههای مختلف را شکوفا کنیم. لزوم تیمسازیقسمت آخر و مهمترین اقدام ما، تیم سازی برای پیادهسازی این برنامهها است. من به تنهایی نمیتوانم چنین کاری را انجام بدهم، زیرا کار بزرگی است. ما باید برای اجرای این برنامهها، حتما تیم داشته باشیم. اگر این برنامهها اجرایی شود، موفقیتهای بعدی هم ادامهدار خواهد بود. به همین دلیل با چند برنامه عملیایتی وارد شدیم و به پشتوانه تجربه ۲۰ ساله مطمئنم که میتوانیم جایگاه ناشنوایان را ارتقا بدهیم.