به‌واسطه آن‌که برخلاف نظر برخی سیاسیون که تمایل به ادامه جنگ داشتند بسیاری از نظامیانی که در میدان و صحنه نبرد حضور داشتند نسبت به این رویکرد معترض بودند و حوادث بعدی و اتفاقاتی که متعاقبا رقم خورد باعث شد که برخی نظامیان اطلاعاتی این رژیم یا استعفا دادند یا این‌که درخواست بازنشستگی کردند. این مسأله نشان می‌دهد اتفاقاتی که در میدان صورت گرفته حقایق روشنی را برای نظامیان آشکار کرده و آنها می‌دانند ادامه این روند به‌هیچ‌وجه به نفع رژیم‌صهیونیستی نخواهد بود.جنگ نامتقارن شیوه‌ای است که محور مقاومت در مواجهه با ارتش اسرائیل در پیش گرفته که براساس آن به‌رغم برتری حریف از امکانات نظامی بالاتر رژیم‌صهیونیستی در میدان نبرد کارآمد شده است. برابر با داده‌های نظامی، اسرائیلی‌ها در عرصه هوا و زمین قوی بودند ولی نتوانستند به هیچ‌کدام از اهداف مثل دستگیری فرماندهان مقاومت، کوچاندن مردم غزه به سرزمین‌های دیگر، آزادی بی‌قید و شرط اسیران و تخریب تونل‌های زیرزمینی برسند. طبعا نظامیان صهیونیست که در حوزه میدانی با نیروهای مقاومت مواجهه داشتند به‌خوبی درک کردند که به چه دلایلی نتوانستند به اهداف خود برسند. در همان مرحله اول یورش نظامی ارتش اسرائیل با وجود ادعاهایی که مبنی بر تصرف شمال غزه و تخریب تونل‌های زیرزمینی و ضربه‌زدن به فرماندهان حماس داشت اما نیروهای مقاومت دقیقا از همان نقطه و به‌صورت کاملا دقیق آسیب‌های زیادی را به نظامیان صهیونیست وارد کردند.با توجه به این ناکامی‌ها دعواهای شدیدی میان فرماندهان نظامی و سیاسیون رژیم صهیونیستی شکل‌گرفت و حتی کار به مجلس رسید و هواداران و مخالفان نتانیاهو همدیگر را به باد انتقاد گرفتند.این تحولات نشان می‌دهد که میدان، تعیین‌کننده رفتار حریف است و شواهد کاملا آشکار است که اسرائیلی‌ها با این‌که جنایات زیادی را در جریان جنگ غزه انجام دادند اما کوچک‌ترین نشانه‌ای از موفقیت آنها در میدان نبرد وجود ندارد. تلفات زیاد جنگ از سوی آمریکا به مردم عراق و افغانستان تحمیل شد اما در نهایت آمریکایی‌ها در عمل مجبور شدند که عرصه را واگذار کنند. از این رو کاملا مشخص است که چرا رژیم‌صهیونیستی مقدمات عقب‌نشینی خود را از غزه آغاز کرده است. چون با وجود گذشت ۱۸۴ روز ارتش اسرائیل به هیچ‌کدام از اهداف خود نرسید و گذشته از این در عرصه سیاسی و اقتصادی و اجتماعی هم آسیب‌های فراوانی را متحمل شد و نزدیک به ۲۶درصد از توان اقتصادی آنها کاهش پیدا کرده و برخی وزارتخانه‌های این رژیم تعطیل شده و همچنین تعداد زیادی از شهرک‌نشین‌ها آواره شدند. بنابراین رژیم اشغالگر صهیونیستی چاره‌ای جز عقب‌نشینی نداشت.
